خانم هایی که اهل گوشواره انداختن هستند، برای کم کردن احتمال عوارض این کار باید به چند نکته ایمنی توجه کنند؛ از انتخاب پزشک مناسب برای سوراخ کردن گوش تا انتخاب گوشواره‌ای متناسب با چهره‌شان که آنها را از تعویض‌های مکرر گوشواره بی‌نیاز کند. به برخی از مهم‌ترین نکات نگاهی می اندازیم.
* سوراخ کردن گوش باید توسط پزشک و تحت شرایط استریل باشد وگرنه ممکن است عفونت‌های جدی مثل یرقان و ایدز رخ بدهد.
* سوراخ کردن گوش، فقط چند دقیقه وقت پزشک را می‌گیرد و روش نسبتا بی‌دردی است. گوش با سوزن استریل یا هر وسیله دیگر سوراخ شده، یک گوشواره یا سیم فلزی در آن قرار داده می شود.
* گوشواره یا حلقه سیمی باید سه تا چهار هفته در گوش بماند تا زخم بهبود یابد. گوشواره زودتر از این مدت نباید درآورده شود، مگر اینکه زخم عفونی شده باشد یا دلایل پزشکی دیگری وجود داشته باشد.
* گوشواره جدید و اصلی نباید قبل از بهبود کامل زخم مورد استفاده قرار گیرد. در طول این مدت، دستورات پزشک را باید کاملا رعایت کنید تا سوراخ گوش دچار عفونت نشده یا بسته نشود.
* اگر هرگونه جوش روی گوش دیده شود یا در داخل گوش کیستی وجود داشته باشد، چنین گوشی نباید سوراخ شود. هم چنین اگر سابقه شخصی یا خانوادگی کلویید (گوشت آوردن جای زخم) موجود باشد، گوش چنین شخصی نباید سوراخ شود.
* از گوشواره‌هایی که حاوی نیکل باشند باید اجتناب کنید، زیرا نیکل فلزی است که بیش از دیگر فلزات موجود در جواهرات ایجاد عکس‌العمل آلرژی پوست می‌کند. وقتی به نیکل حساس شدید این حساسیت همیشگی بوده و هر وقت با نیکل در تماس باشید، پوست‌تان عکس‌العمل نشان خواهد داد.
* نقره استرلینگ، نیکل ندارد و به ندرت ایجاد عکس‌العمل آلرژی می‌کند و نیز طلا اگر ۱۸ عیار یا بیشتر باشد، نیکل ندارد. فولاد ضد زنگ نیز برای گوش سوراخ شده بی‌خطر است. طلای سفید و نقره آلمانی حاوی نیکل بوده و دراشخاص حساس به نیکل، موجب ایجاد عکس‌العمل می‌‌شود. احتمالا اکثر گوشواره‌های ساخته شده از جواهر، همچنین لباس‌های جواهرنشان ارزان قیمت دارای نیکل هستند.
* اگر قصد دارید گوشواره‌ای غیر از جنس طلا به گوش بیندازید، حتما با فردی که گوشتان را سوراخ می‌کند مشورت کنید و از درستی انتخاب گوشواره خود مطمئن شوید.
* اگر پوست حساسی دارید، احتمالا تنها گزینه مناسب برای شما گوشواره‌ای از جنس طلا یا نقره مرغوب است. یادتان باشد که قبل از لمس کردن گوش‌هایتان دست خود را بشویید. این کار احتمال عفونت و گسترش آلودگی را کاهش می دهد.
* گوشواره‌هایتان را باید روزی دو بار (یک بار صبح و یک بار شب) تمیز کنید.
* برای تمیز کردن اطراف سوراخ گوش نیز از محلول ضد عفونی کننده مخصوص گوش استفاده کنید. محلول را روی تکه پنبه‌ای بمالید و ناحیه بین گوش و گوشواره را تمیز کنید.
* چند بار در روز، گوشواره را در گوشتان بچرخانید؛ این کار مانع از چسبیدن گوشواره به زخم سوراخ گوش می شود.
* گوشواره را تا زمان مشخصی در گوش نگه دارید. شما باید حداقل بین ۴ تا ۶ هفته بعد از عمل سوراخ کردن گوش از گوشواره استفاده کنید، وگرنه زخم تازه جوش می‌خورد و سوراخ ناپدید می شود!
* اگر بعد از گذشت یک روز از سوراخ کردن گوشتان قرمزی و تورم یا درد مشاهده کردید، با احتمال این که علایم عفونت است، به پزشک عمومی مراجعه کنید.
* یادتان باشد که در مدت ترمیم گوش از هیچ نوع افشانه مخصوص مو یا خوشبوکننده و ادکلن استفاده نکنید. در ضمن، تا قبل از درمان محل، با گوشواره‌هایتان بازی نکنید و آن را نکشید تا باعث پشیمانی نشود!
* اگر صورتی کشیده دارید، می‌توانید از گوشواره‌های چلچراغی و حلقه‌های بزرگی که آویز دارند استفاده کنید. همچنین گوشواره‌های دکمه‌ای یا میخی را نیز می‌توانید بیندازید.
* گوشواره‌های گرد و آویز، صورت را چاق‌تر و چین‌های روی گردن را بیشتر نشان می‌دهند؛ پس اگر صورتی گرد و چاق دارید، از مدل‌های بزرگ و گرد بپرهیزید.
* اگر صورتی گرد با چین‌ها و غبغب آویزان دارید، از مدل‌های گوشواره دکمه‌ای یا حلقه‌ای کوچک دوری کنید.
* اگر گردن کوتاهی دارید، از مدل گوشواره‌های آویز بلند هرگز انتخاب نکنید؛ چون گردن شما را کوتاه‌تر نشان می دهد.
* گوشواره‌های حلقه‌ای ساده به اندازه متوسط، برای هر شخص مناسب است.
دخت ایران
