سنگ مصنوعی، امروزه در بسیاری از زیورآلات از سنگ و گوهرهای مصنوعی استفاده می نمایند که اغلب نیز وارداتی می باشند لذا در این مقاله از زیورآنلاین سعی داریم در مورد این نوع از گوهرهای مصنوعی اطلاعاتی در اختیار شما عزیزان قرار دهیم تا با دانش کامل خرید کنید.عنوان گوهر مصنوعی برای گوهرهایی به کار می رود که از نظر ترکیب شیمیایی با گوهرهای طبیعی یکسان می باشند .
گوهرهای بدلی
چنین گوهرهایی ممکن است از دزات شیشه ساخته شده باشند که اغلب پشت آن ها را با نقره می پوشاندد تا درخشندگی آن ها افزایش یابد .از جنگ جهانی دوم به بعد، پلاستیک های رنگین به علت این که ارزان تر و سبک تر هستند و به راحتی شکل می پذریند، جای گزین شیشه شده اند. به طور مثال جواهرات روی پوشاکدر طول قرن ۱۹، مرواریدهای مصنوعی بدین گونه ساخته می شدند که دانه های شیشه را می دمیدند و داخل آن ها یک ترکیبی از آمونیاک و ماده سفیدی که از فلس های ماهی نظیر دایس، روچ، بلیک تهیه می شد می ریختند .
یک نوع مروارید مصنوعی خیلی زیبا با طول عمر مفید در اوایل قرن ۲۰ تهیه شد، این دانه مروارید از شیشه جامد که دارای سوراخی برای به نخ کشیدن بود، ساخته شده بود. خود مروارید شامل فلس های فشرده شاه ماهی واقعی بود که برای سطح خارجی شیشه به کار برده می شد و با یک رنگ لاکی بی رنگ و شفاف پوشیده می شد .موفق ترین تقلید از یک الماس، تیتانیت استرونسیم است که با روش گداخته کردن ساخته شده است. ضریب شکست آن اغلب با یک الماس برابر و نفرق نوری آن بیش تر است. بنابراین درخشندگی خوبی داشته و تلالو بیش تری نسبت به الماس دارد. اگرچه به آسانی خراش بر می دارد. ماده سخت تری که به الماس تشبیه می شود روتیل یا اکسید تیتانیوم است .
ویژگی های سنگ و گوهرهای مصنوعی
شرایطی که یک گوهر مصنوعی باید داشته باشد توسط کمسیون بازرگانی آمریکا معین شده است که به کمک آن بدل یک گوهر طبیعی بر اساس خواص شیمیایی، فیزیکی و نوری شناخته شود .به وسیله یک میکروسکوپ، گوهرهای مصنوعی تشخیص داده می شوند چرا که نسبت به گوهرهای طبیعی خالص تر و بی نقص تر بوده و بی نظمی آن را ندارند .الماس های مصنوعی اولین بار در سال ۱۹۵۵ در آمریکا توسط شرکت جنرال الکتریک شاخته شدند. در فرآیند آن ها ترکیبات کربن دار تحت فشار ۵۶ تن در هر سانتی متر مربع، در دمای ۲۷۶ درجه سانتی گراد یا ۵۰۰۰ درجه فارانهایت قرار می گیرند.
این الماس ها نه دارای جلای مناسب بودند و نه رنگ زیبایی داشتند بنابراین الماس های به دست آمده فقط برای مصارف صنعتی کاربرد داشتند .در اواخر سال ۱۹۶۰ یک روش برای رشد الماس ها با گرم کردن یک قطعه الماس تا یک دمای بالا و قرار دادن آن در معرض گاز متان گسترش یافت. این گاز به اتم های کربن تجزیه می شود که به بلورهای الماس می چسبند. ساختمان بلور الماس رشد یافته مشابه یک الماس طبیعی است .الماس های حدود یک قیراط ( ۲۰۰mg تا ۰٫۰۰۷oz ) توسط این روش ساخته شده اند ولی قیمت آن ها هنوز به طور قابل ملاحضه ای بالاتر از الماس هایی است که به طور طبیعی به وجود آمده اند .
یاقوت های کبود
یاقوت های کبود در یک دستگاهی شبیه به یک چراغ قوه اکسید هیدروژن ساخته می شوند. شعله به داخل یک محافظ خاک نسوز در یک اتاق روپوش دار هدایت می شوند. گاز اکسیژن، اکسید نرم شده لطیف و خالص آلومینیوم را شعله ور می سازد و این پودر تبدیل به ذرات کوچک مایع می گردد که در نتیجه سایه های رنگ پریده و یا سایه های قشنگ و دلپذیر استوانه ای در روی پایه تشکیل می شود.اندازه یاقوت کبود حاصل با تغییر دادن جریان گاز، درجه حرارت و مقدار پودر کنترل می شود. بالزهایی که ۲۰۰ قیراط (۴۰mg یا ۱،۴۱oz) وزن دارند می توانند از طریق این روش و تکنیک ساخته شوند.
اکثر باقوت ها و مخصوصا یاقوت های کبود واقعی تا ۵۰ قیراط از یک چنین بالزی بریده شده اند .یاقوت ها با همین فرایند با اضافه کردن ۵ تا ۶ درصد اکسید کروم به اکسید آلومینیوم ساخته می شوند. به استثنا رنگ قرمز! کلیه سنگ ها با افزودن اکسیدهای فلزی دیگر ساخته می شوند .ستاره ها می توانند با افزودن یک اکسید تیتانیم اضافی به پودر اکسید آلومینیوم و حرارت دادن تا دمای بیش از ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد که معادل بیش از ۱۸۳۲ درچه فارانهایت می شود به یاقوت ها و یا یاقوت های کبود مصنوعی اضافه شوند. در جواهراتی که با این تکنیک ساخته شده اند، ستاره های مصنوعی بیش تر از ستاره هایی که به طور طبیعی به وجود آمده اند مشاهده می شوند.
سخن آخر
ساخت بلورهای سنگ قیمتی توسط انسان از دهه ۱۸۰۰ آغاز شد و اول در صنایع به کار رفت. هم اکنون ورود سنگ های عقیق مصنوعی (معمولا به عنوان نگین در انواع انگشتر) مخصوصا از کشور چین باعث شده که سنگ های قیمتی و اصل خواسته کم تری داشته باشد. لازم به ذکر است بیش ترین تمرکز عقیق های مصنوعی که متاسفانه به عنوان اصل به فروش می رسد در فروشگاه های غیر معتبر در نزدیکی حرم ها و زیارت گاه ها می باشد که به زائرین می فروشند.
منبع: فصلنامه پژوهش هنر
